vergroot je bezielde impact

Online programma
STAP IN JE UNIEKE CREATIEKRACHT

Hoofdstuk Voelen

7. Je mag naar de emoties toe met je aandacht

In alle jaren dat ik opdrachten aannam als teammanager heb ik heel vaak gezegd: "We zijn als team emotioneel onvolwassen". We hebben in ons leven van alles geleerd, maar voor heel veel mensen geldt dat ze emotioneel onderontwikkeld zijn. Dit als het aankomt op het omgaan met gevoelens van angst, boosheid, verdriet, schuld, schaamte, trots, euforie etc. Terwijl als je een nieuwe staat van zijn, een nieuwe realiteit wil realiseren dan moet je door het water, door al deze gevoelens heen. 

We hebben aangeleerd gekregen om van alle emoties en gevoelens weg te bewegen. We staan er graag "boven". We gaan het graag rationaliseren. Lekker veilig in je hoofd zitten, terwijl alle emoties; sensaties in het lichaam worden weggedrukt. 

Weet jij wat er gebeurt als we het eens totaal anders doen? Wat als we die strandbal vol met emoties niet de onder water blijven drukken? Wat als we emoties in de breedte en in de diepte de ruimte geven? Wat een opluchting zou dat geven? 

Wellicht is dit voor jou de meest vervelende opdracht van alle opdrachten: Neem eens een moment de tijd om al je onderdrukte gevoelens eens uit je lijf te schreeuwen, te bibberen of te huilen. Dit door er naar toe te gaan met je aandacht. Neem de sensaties in je lijf waar. Adem naar de sensaties in lijf toe. Maak de emoties groter. Wees je heel bewust van de aanwezigheid deze vibraties en sensaties in je lijf. 

Het is oke als je natte wangen hebt. Ook als dat een tijdje duurt. Iedere huilbui houdt een keer op net als dat iedere regenbui een keer stopt. Je hoeft ook niet te weten waar de tranen over gaan. 

Het is oke als je boze sensaties voelt. Pak een tennisracket en sla  er net zo lang op je bed mee terwijl je er geluid en woorden aan geeft tot de opgekropte boosheidsenergie zich door de slaapkamer heen verspeidt en in het universum verdwijnt. 

Het is oke om te bibberen van angst. Bibber gerust. Sta je ergste gedachten er maar bij toe. Zeg maar; "ik ben bang." "Ik ben bang". Je hoeft er niet meer tegen te vechten. Als je het toelaat en er mee bent, komt er echt ook een einde aan.